Πώς τα παιχνίδια ρόλων βοηθούν τα παιδιά να μάθουν
Ενότητα
Της Μαρίας Κωνσταντινοπούλου*
Τα παιχνίδια ρόλων είναι σημαντικά για την ανάπτυξη των παιδιών. Μέσω αυτών, τα παιδιά μαθαίνουν για τον εαυτό τους και τον κόσμο. Οι εμπειρίες που αποκτούν παίζοντας, τα βοηθά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους να μάθουν τι τους αρέσει και τι όχι, τι τα συμφέρει, ποιες είναι οι ικανότητές τους και ποιες οι δυνατότητες.
Τα παιδιά δουλεύουν μέσα από τα παιχνίδια ρόλων διάφορα στρεσογόνα ή μη γεγονότα. Νέες καταστάσεις, εμπειρίες κλπ. Χαραχτηριστικό παράδειγμα είναι το παιχνίδι του ''γιατρού''. Παριστάνοντας κάποιος τον γιατρό και κάποιος άλλος τον ασθενή και χρησιμοποιώντας ''ιατρικά εργαλεία'', μπορούν και εξοικειώνονται με τη στρεσογόνα κατάσταση αυτής της επίσκεψης στον γιατρό, αρχιζουν και προετοιμάζονται με τον τρόπο τους και κατά συνέπεια μπορούν και διαχειρίζονται ευκολότερα τα αρνητικά τους συναισθήματα.
Κατά τον ίδιο τρόπο εργάζονται και με άλλα συναισθήματα διαφόρων καταστάσεων, όπως ενός διαζυγίου, την απουσία ενός γονέα, μία ασθένεια, έναν θάνατο, κλπ.
Αναπτύσσουν σημαντικές κοινωνικές δεξιότητες. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία απλή δραστηριότητα παιχνιδιού. Απαιτεί προηγμένες στρατηγικές σκέψης, επικοινωνία και κοινωνικές δεξιότητες. Μέσω του παιχνιδιού αυτού, τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν διαπραγμάτευση, να εξετάζουν τις απόψεις των άλλων, να μεταφέρουν τις γνώσεις τους από τη μια κατάσταση στην άλλη, μαθαίνουν να περιμένουν να έρθει ικανοποίηση, εξισορροπούν-συγκρίνουν δικές τους ιδέες με άλλων, εξερευνoύν τον συμβολισμό, εκφράζονται και μαθαίνουν να ακούνε τις σκέψεις και ιδέες των άλλων.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και ακόμα περισσότερους, το παιχνίδι μίμησης των παιδιών κατέχει μία από τις πιο σημαντικές αξίες στην ανάπτυξή τους. Οι ενήλικες από την πλευρά τους θα πρέπει να δημιουργούν τις προϋποθέσεις στο παιδί για ένα άνετο παιχνίδι . Καλό θα είναι να παίζουν και οι ίδιοι μαζί τους.
Συνήθως αφήνουμε τα παιδιά να μας κατευθύνουν στον κόσμο του παιχνιδιού και της φαντασίας τους. Εμείς μπορούμε αν θέλουμε να προσθέσουμε διάφορα υλικά, όχι απαραίτητα παιχνίδια, να διαβάσουμε μια
ιστορία και στη συνέχεια να την δραματοποιήσουμε παρέα, να παίξουμε ρόλους, καταστάσεις, ακόμα και κάποιο συμβάν που πιθανόν να μην ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε με το παιδί μας θα μπορούσαμε να το εντάξουμε ως φανταστική ιστορία και να δούμε αντιδράσεις και συναισθήματα, ώστε να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε κατάλληλα την κατάσταση.
*Mαρία Κωνσταντινοπούλου
Ψυχοθεραπεύτρια Παιδιων και Ενηλίκων
Ειδική Παιδαγωγός
Τηλ.: 211 4014768
